Nieuws

Juryrapport verkiezingen mooiste gebouw van Alkmaar

(21 juni 2015)

“De discussie om het mooiste gebouw spitste zich toe op de twee hoogst scorende gebouwen, in willekeurige volgorde zijn dat het appartementencomplex aan het Tuinderspad van Heren 5 architecten en de uitbreiding van het Petrus Canisius College van Lody Trap architecten. Kenmerkend voor het bestaande gebouw van het PCC is het grote volume en de krachtige baksteenarchitectuur. Een uitbreiding aan zo’n gebouw vraagt om een krachtig ontwerp. Dat kan en durft niet elke architect. De door Lody Trap architecten modernistisch vormgegeven uitbreiding vormt echter precies datgene wat hier gevraagd wordt: een krachtig gebaar. Binnen is niets verdoezeld, de oude bakstenen buitenmuur is nu een boeiende binnenmuur in de lichte nieuwe ruimte. Zo vormt de uitbreiding zelf de natuurlijke overgang van oud naar nieuw. Opvallend is verder dat de uitbreiding gerealiseerd is met een beperkte inzet van bouwmaterialen. De kracht zit in de eenvoud met een goed gevoel voor detail en dat is knap”. 

 

 



Villa Terwijde kanshebber voor de Rietveld Publieksprijs

(2011)

Villa Terwijde of "de Landmark" is een van de kanshebbers voor de Rietveldprijs (publieksprijs). De Stichting Rietveldprijs werd in 1990 opgericht om de kwaliteit van de gebouwde omgeving te bevorderen door middel van openbare discussie. De Rietveldprijs wordt tweejaarlijks toegekend aan een uitgevoerd project in de stad Utrecht. Daarbij telt de kwaliteit van het project zelf, maar ook de bijdrage die het levert aan de beleving en bruikbaarheid van de stad. Ook civiele werken, stedenbouwkundige ingrepen of groenvoorzieningen kunnen worden bekroond. 

De Landmark is een project van Bouwfonds ASR en ontworpen door Noordwestzes architecten. De enkelvoudige woning moest zo ontworpen worden dat het niet verloren zou gaan in zijn omgeving. Door het gehele object uit te voeren in wit stucwerk is het huis, ondanks zijn bescheiden omvang, een markante sculptuur in een omgeving van voornamelijk baksteenarchitectuur.
 

Vier genomineerde Rietveldprijs

(27 juni 2011)  www.architectuur.org

Gisteren zijn in Utrecht de vier genomineerden voor de tweejaarlijkse Rietveldprijs gepresenteerd: The Wall van VVKH, Creative Valley van GENT&MONK, Het Zwarte Huis van Bakers Architecten en Muziekhuis (Centrum Muziek XXI) van Architecten Van Mourik.

De jury voor de Rietveldprijs bestaat dit jaar uit Christine de Ruijter (AWG Architecten), Frits van Dongen (Architecten Cie.), Indira van ’t Klooster (Architectuur Lokaal) en Donald Lambert (Urbis Stadsontwerp).

Eerder dit jaar selecteerde de jury 10 projecten, die ook kans maken op de publieksprijs: Woningbouw, Het Zand (Theo Verburg & Nourdin Alou / Theo Verburg Architecten), Woning De Landmark, Terwijde (Lody Trap, noordwestzes architecten), The Wall, De Wetering Zuid (Fons Verheijen, VVKH Architecten), Dienstgebouw A2, A2-zone (Paul Wintermans en Dirk Lohmeijer, Quist Wintermans Architecten), Creative Valley, Papendorp (Casper Schuuring, Monk Architecten), Het Zwarte Huis, Museumkwartier (Jan Bakers en Martijn Boer, Jan Bakers Architecten), Huis Maas, Wilhelminapark (Theo Kupers, N2 Architekten), Centrum Muziek XXI, Hoogstraat/Rode Brug (Klaas van der Molen, Architecten Van Mourik), Woningbouw, Rivierenwijk (Ed Tromp, Spring architecten) en Villa Mulder, Rijnsweerd (Ronald Willemsen, Asnova Architects).

Half oktober is bekend wie de winnaar is van de juryprijs. In november vindt de prijsuitreiking plaats en zal ook publieksprijs uitgereikt worden. Het publiek kan hiervoor op de 10 projecten stemmen via de website van de Rietveldprijs, zie onderstaande link.


Ringersbrug

(25 mei 2010)  www.ditisalkmaar.nl

Over de avondvierdaagse en een brug van trap

Het is dinsdag 25 mei 2010. Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een kilometer...vandaag is de start van de 55e Alkmaarse Avondvierdaagse. Vier avonden lang lopen groepen scouts, schoolklassen, sportclubs en individuen door en rondom het mooie Alkmaar. Er zijn verschillende afstanden te kiezen, te weten vijf, tien of vijftien kilometer, zodat er voor elke leeftijd en elk wandelniveau een geschikte tocht is en de gewilde medaille gehaald kan worden.

Vandaag steekt de route van de vijf kilometer het Noord-Hollands Kanaal over via de Ringersbrug. De naam Ringersbrug is afkomstig van nabijgelegen voormalige chocoladefabriek van Ringers. De loopbrug van het centrum naar de Overstad is een ontwerp van architect Lody Trap uit 1997. Lody Trap is mededirecteur van Noordwestzes architecten en ontwerpers dat gevestigd is in de watertoren van Alkmaar. Hij maakte dit winnende ontwerp in het kader van een prijsvraag in opdracht van de gemeente Alkmaar.

Wij wensen alle wandelaars een voorspoedige vierdaagse deze week!
 

De dijk verbonden

(24 juli 2009)  www.trouw.nl
De ontwerptekening van Lody Trap. De brug kan ronddraaien om boten door te laten. Onder: een kaart uit 1550 van de Westfriese Omringdijk. (Trouw)

Een eeuwenoude dijk vertoont bij Schagen een hinderlijk onderbreking. Dat roept om een prijsvraag.

Het mooie van een dijklandschap is dat je er de geschiedenis van af kunt lezen, zegt architect Lody Trap, die meedoet aan de ontwerpwedstrijd voor een nieuwe verbinding in de Westfriese Omringdijk. „Dat dijklandschap waar de horizon alom aanwezig is, zit bijna in mijn genen. Ik ben op Texel opgegroeid.”

De Westfriese Omringdijk ontstond in de dertiende eeuw, toen al die kleine stukjes grond met bijbehorende dijkwerkjes door de Westfriezen zelf werden beheerd. Deze stukjes werden door de dijk in een lint met elkaar verbonden.

In 1932 werd bij Schagen een gat in de dijk geslagen om ruimte te maken voor het Schager Kanaal en om de stad te verbinden met het Noordhollands Kanaal. Fietsers en voetgangers moeten vanaf dit punt omfietsen of omlopen over een bedrijfsterrein. „De cultuur- en wandelclub de Deurlaupers, een groep fanatieke Omringdijk-liefhebbers, heeft de prijsvraag bedacht en wij voeren hem uit”, vertelt Ellen Klaus van Kunst en Cultuur Noord-Holland. Begin dit jaar vroeg de stichting architecten en ontwerpers het ’gat bij Schagen’ te dichten. In mei werden zes inzenders uitgekozen om een ontwerp te maken.

Lody Trap ontwierp een eenvoudige brug die de vorm van de dijk doortrekt. De schuine wanden zijn bekleed met planten. „Van een afstand valt hij weg tegen de groene omgeving. De brug moest zich schikken naar de dijk, die zelf al een blikvanger is. Dat wilde ik niet verstoren.” 

In een paar ontwerpen, zoals dat van Jenske Dijkhuis, komen de ronde vormen terug van de ’twee wielen’, ronde watertjes waar vroeger de dijk is doorgebroken. Dijkhuis ontwierp twee opstaande ronde bogen, die kunnen omklappen tot een voet- en fietspad. Karel de Boer en Stephan Schagen bedachten een brug die onder water kan zakken. Ontwerper Ellen Holleman laat de dijk intact; haar rode pontje vaart op zonne-energie en dient als ontmoetingsplek.

De 800 jaar oude Westfriese Omringdijk, al 26 jaar een provinciaal monument, zal de komende jaren verder in ere worden hersteld. Volgens Klaus is de dijk „een belangrijk herkenningspunt dat deel uitmaakt van de identiteit en de geschiedenis van deze streek”.

Zondag wordt het winnende ontwerp bekendgemaakt.
 

Lody Trap

www.westfrieseomringdijk.nl

Lody Trap is afgestudeerd aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam. Hij is mededirecteur van Noordwestzes architecten en ontwerpers dat is gevestigd in de watertoren van Alkmaar. Als architect heeft hij veel prijzen en onderscheidingen ontvangen voor eerdere projecten. Zo kreeg hij bijvoorbeeld de eerste prijs voor het ontwerp ‘Rimpeling in het Landschap’, een door Rijkswaterstaat uitgeschreven prijsvraag met het thema ‘Verzorgingsplaats van de Toekomst.’

Westfriese Omringdijk
De motivatie voor het ontwerp van Lody komt voort uit zijn persoonlijke affiniteit met het type landschap. “Dit met dijken omzoomd laagland, met een alom vertegenwoordigde horizon, ligt bijna besloten in m’n genen”. Verder is hij als architect betrokken geweest bij de realisatie van verschillende civiel bouwkundige projecten, zoals de Ringersbrug en de Singelgarage in Alkmaar.

Lody Trap ziet de Westfriese Omringdijk als continu lint in het landschap. De verbinding die hij in de vorm van onder andere een brug wil leggen, moet de cesuur ter plekke opheffen. Het dijklichaam wordt doorgezet tot waar mogelijk, zelfs deels tot aan weerszijde in het kanaal. Het tracé van de dijk prevaleert daarbij boven dat van de provinciale weg en de nieuw aan te leggen parallelweg. Deze wegen worden ten plaatse van de dijk verdiept aangebracht, waardoor het dijklichaam ook vanaf de doorgaande weg voelbaar wordt, fysiek gemaakt wordt.

Voorstel
Binnen zijn ontwerp heeft Lody gekozen voor het concept van een draaibrug op een middenpijler. Idee achter het ontwerp betreft het samenbrengen, van de fysieke opzet van de verbinding en de verbeelding ervan, in één beeld. In praktische zin komt het gekozen principe voort uit het gegeven dat de vaarweg uiteindelijk een staande mastroute zal worden, inclusief de hiermee samenhangende nautische eisen. De brug wordt op afstand bediend.  

De brug wordt aan weerskanten met groen bedekt waardoor hij, op afstand bezien, wegvalt tegen het decor van het omringende landschap. Van nabij wordt het een intrigerend object.  
Vooral wanneer het in beweging komt. Beide ‘wanden’ van de brug voorzien in een opening; dit geeft gebruikers een uitkijkmogelijkheid over de directe omgeving. Het gesloten brugdeel kan ook worden uitgebreid met een informatiepunt over de dijk.